Neke životinje, poput slepih kučića, vode usamljenički život jer im to donosi mnoge prednosti. Ovi glodari žive pod zemljom, kopajući sopstvene tunele i izbegavajući konkurenciju. Svaka jedinka ima svoju teritoriju, a sukobi među njima mogu biti izuzetno nasilni. Parenje se događa samo u sezoni parenja, a mužjak se ne uključuje u život ženke nakon toga, vraćajući se svom samotnjačkom načinu života.

Piše: Pet magazine

Iako je život u društvu često smatran korisnijim, mnoge životinje samotnjaci uspešno funkcionišu same. Samostalni način života omogućava im izbegavanje stresa i konkurencije, kao i manji rizik od infekcija i parazita.

Naučnici počinju da shvataju da samotnjački život nije nužno ni “primitivan” ni “asocijalan”, već može biti veoma složen i bogat, sa mnoštvom benefita. Iako mnoge životinje koje vode samotnjački način života ne formiraju trajne društvene grupe, postoje i vrste koje povremeno sarađuju ili tolerišu druge jedinke iste vrste, poput Myotomys unisulcatus (vrsta miševa), koji dele skrovišta i resurse sa srodnicima, te hobotnice koje mogu zajednički koristiti skrovišta.

“Možda proučavanjem vrsta životinja koje su samotnjaci i načina na koje uspevaju da žive…možemo bolje da ustanovimo koje su prednosti samoće i u ljudskom društvu”, kaže Karsten Šradin iz Nacionalnog centra za naučna istraživanja u Strazburu, u Francuskoj, koja je i koautor naučnog pregleda iz 2024. godine o samačkom načinu života sisara.

Za životinje koje žive same, pokazalo se da postaju anksiozne i uznemirene u prisustvu drugih članova svoje vrste, čak i ako postoje prepreke između njih. Ovo ukazuje na duboku emocionalnu povezanost sa samoćom, koja može biti stresna kada su primorane da dele prostor sa drugim jedinkama.

Neke vrste, kao što su tigrovi, armadili i mravojedi, takođe preferiraju samotnjački život, jer im omogućava lakše pronalaženje hrane. Kada je plen redak ili raštrkan, biti sam olakšava lov, jer ne mora da se deli sa drugim članovima grupe.

Naučnici su otkrili da životinje koje vode samotnjački način života, poput crvenonogih kornjača, mogu učiti posmatranjem drugih, što pokazuje da čak i vrste koje se ne oslanjaju na društvene grupe imaju razvijen socijalni kapacitet za rešavanje problema. Za razliku od životinja koje su veoma društvene, kao što su slonovi ili vukovi, životinje samotnjaci uspešno se prilagođavaju samoći i koriste je kao alat za preživljavanje, bez stresa i negativnih posledica po njihovo mentalno zdravlje.

Zanimljivo je i to da, iako životinje koje žive same ne formiraju grupe kao društvene vrste, mnoge imaju razvijene sposobnosti za društveno učenje i ponekad sarađuju. Na kraju, ove životinje nas podsećaju na to da samoća ne znači nužno usamljenost i da može biti zdrav i koristan način života, kako za životinje, tako i za ljude.