“Američki džentlmen”, kako ga u rodnoj zemlji zovu, veoma je druželjubiv i živahan pas. Izrazito je inteligentan i izvrstan je porodični mezimac
Za Petmagazine.rs Kinološka akademija
Kao što mu i samo ime kaže – poreklo ove rase vezano je za Boston i za sredinu 19. veka. Iako sam nastanak rase nije najjasniji, ono oko čega se većina kinologa slaže jeste da je u njenom formiranju učestvovao stari engleski buldog i engleski beli terijer.
Sredinom 19. veka, radnici i kočijaši u Bostonu počeli su sa ukrštanjima engleskog terijera i starog engleskog buldoga. Rezultat jednog od tih ukrštanja bio je i pas po imenu Džadž, u vlasništvu Roberta Hupera. Ovde bi trebalo napomenuti da postoji i teorija da je ovog psa Robert Huper uvezao iz Engleske sredinom šezdesetih godina 19. veka, kao mešanca starog engleskog buldoga i belog engleskog terijera, a ime mu je dao prema psu kojeg je imao u detinjstvu, a na koga ga je Džadž podsećao izgledom.
Ovaj pas je bio nešto krupniji i teži. Prema podacima iz knjige The Complete Dog Book,Džadž je bio težak čak 32 kilograma, tamnotigraste boje sa belim oznakama na glavi. On je paren samo jednom, s manjom ženkom po imenu Kejt, u vlasništvu Edvarda Burneta. Iz tog legla izdvojilo je se muško štene po imenu Vels Ep. Taj mužjak je uparivan sa nekoliko ženki, a njihovi muški potomci sa ženkama francuskog buldoga. Do 1889. godine, rasa je stekla veliku popularnost u Bostonu. Iste godine oko 30 odgajivača osnovalo je Američki bul terijer klub. Međutim, predloženo ime rase i ime kluba nije dobro prihvaćeno u krugu odgajivača bul terijera i buldoga. Ubrzo nakon toga, rasa je nazvana bostonski terijer, po mestu svog nastanka, a i samo ime kluba je promenjeno.
Američki kinološki savez (AKC) priznao je rasu 1893. godine. Bostonski terijer bio je jedna od prvih rasa koje su nastale u SAD i prva od deset rasa poreklom iz Amerike koju je priznao AKC. Prema klasifikaciji Američkog kinološkog saveza, bostonski terijer spada u grupu nesportskih pasa, dok se po klasifikaciji Međunarodne kinološke federacije (FCI) nalazi u 9. grupi (psi za razonodu i pratnju).
Na početku uzgoja, boje i oznake dlake kod ove rase nisu se smatrale važnim. Nakon nekoliko godina pažljivog odgoja, kako bi se učvrstio tip, razvijen je bostonski terijer kakvog znamo danas. Početkom prve decenije 20. veka, prepoznatljive oznake i boje dlake, koje čine suštinsku karakteristiku rase, bile su pažljivo opisane u novom standardu.
U SAD rasa je veoma brzo postala popularna, a 1915. je bila i najpopularnija pasmina u SAD. Brojne javne ličnosti, kao i glumci s početka 20. veka, u SAD su imali ove pse kao kućne ljubimce. U top 10 najpopularnijih rasa ostala je do 1960. godine. Bostonski terijer je maskota ili se nalazi na logou nekoliko univerziteta u Americi. Tako se na logou Bostonskog univerziteta nalazi terijer po imenu Ret.
Bostonski terijer je snažan pas i ne sme izgledati ni vretenasto niti grubo. Težak je od sedam do 11 kilograma. Lobanja mu je kockasta, ravna na vrhu, bez nabora, a čelo naglašeno. Njegova njuška je kratka, kockasta, široka i duboka. Dlaka mu je kratka, ravna, sjajna i fine građe (tanka), tigrasta, boja foke ili crna, s belim oznakama. Ove bele oznake se obavezno nalaze na glavi između očiju i ušiju, zatim, tu je beli obruč oko njuške, beli okovratnik, bele grudi i prsa i beline na prednjim i zadnjim nogama do skočnih, odnosno karpalnih zglobova.
Bostonski terijer je druželjubiv i živahan pas. Ova rasa ima odličnu narav i visok stepen inteligencije. Zahteva svakodnevnu fizičku aktivnost i interakciju sa vlasnicima.
Njegov živahni, lojalni temperament čini ga veoma privrženim ljudima, mada nekad upornost i hiperaktivnost koje poseduje mogu iznervirati vlasnike. Mala veličina i živahna priroda čine ove terijere dobrim ljubimcima i porodičnim pratiocima.
Životni vek im je od deset do 14 godina.