Često zvani polarni ili beli, arktički vukovi naseljavaju arktičke regije Severne Amerike i Grenlanda i zahvaljujući njihovoj izolovanosti, ne prete im lov i uništavanje staništa kao njihovim južnim srodnicima

Piše: Petmagazine.rs

Beli vuk je životinja krajnjeg severa, koja čitav život provodi iznad severne linije drveća u arktičkoj tundri. U pitanju je vrsta sivog vuka i najmanje je ugrožena od svih populacija sivog vuka i njegovih podvrsta, jer žive u izolovanim regionima koji ih retko dovode u kontakt ili sukob sa čovekom. Preživljavaju na nekim od najhladnijih mesta na planeti i kod njih su uočljive brojne anatomske, bihejvioralne i fiziološke adaptacije koje im omogućavaju da to uspešno čine.

Izgled

Beli vukovi imaju srazmeno manje uši u poređenju sa drugim sivim vukovima, što znači da je manja površina preko koje gube toplote u odnosu na veće uši njihovih južnijih rođaka. Dlaka je uvek gusta i veoma je dobar izolator, svetle je boje, često gotovo bele, mada kod nekih može biti i prilično siva. Postoje unutrašnji i spoljašnji slojevi krzna. Poddlaka je kraća i mekanija i služi kao izolator, a dlaka na površini je otporna na sneg i vodu, te kako vreme postaje hladnije tako ona postaje gušća.

Zajedno sa mnogim drugim životinjama, uključujući i domaće pse, u šapama arktičkih vukova postoji „mehanizam” koji ih održava na nižoj temperaturi od ostatka tela, tako da se gubitak toplote kroz ovaj ekstremitet u dodiru sa zemljom minimizira. Krv koja ulazi u šape koristi se za zagrevanje krvi koja odlazi iz njih, što sprečava hlađenje centralnog dela tela gubitkom toplote na ekstremitetima. Slični mehanizmi se nalaze u stopalima ptica kao što su patke i pingvini.

Love u čoporima veće životinje, poput karibua, a kada im se pruži prilika, love tuljane i druge ptice gnezdarice i manji plen, poput artičkih zečeva. Najčešće formiraju grupe od dva pa do 20 jedinki, ali umeju i da budu sami, u zavisnosti od količine i vrste plena koji im stoji na raspolaganju. Ova podvrsta je neverovatno izdržljiva i u divljini žive od sedam do 10 godina.

Mužjaci uglavnom teže između 34 – 46 kg, a ženke između 36 – 38 kg.

Stanište

Žive u arktičkim staništima, na veoma niskim temperaturama, sa zaleđenim tlom i mnogo snega tokom većeg dela godine. Staništa u tundri imaju velika, otvorena prostranstva bez ikakve vegetacije, i budući da je zemlja trajno zaleđena, umesto da kopaju brloge, arktički vukovi traže sklonište u pećinama i stenama. Malo se zna o kretanju arktičkih vukova, uglavnom zbog klime. Jedini period u kojem migrira je tokom zime kada je potpuna tama 24 sata. Zbog ovoga predstavljaju najstabilniju podvrstu vuka. Međutim, to ne znači da se ne suočavaju sa opasnošću, jer klimatske promene utiču na Arktik i primarnu vrstu plena i stanište.

Komunikacija

Međusobno komuniciraju na razne načine – imaju bogat rečnik vizuelnih znakova kojima prenose raspoloženje i namere. Suptilne promene položaja repa i ušiju, ugla tela i glave, uspostavljanje i prekidanje kontakta očima i izraza lica su samo neke. Na primer, pokreti repa povezani su sa raznim osećanjima: ljubaznost, agresivnost, strah, status, socijalna napetost, pretnja i potčinjavanje prenose se preko položaja repa.

Razmnožavanje

Poput sivih vukova, arktički se pare doživotno i žive u socijalno složenom čoporu kojim dominira alfa par. Obično se ne razmnožavaju dok ne stvore sopstveni čopor. Nakon parenja, koje se dešava u martu/aprilu, ženka je trudna 63 dana i rađa pet ili šest mladunaca. Porađa se u pećini ili kamenjaru, a mladunci ostaju u ovoj jazbini dok ne napune 3-6 nedelja. Mladunci su potpuno odrasli kada napune osam meseci, ali ostaju s majkom nekoliko godina.

Zoo–vrt

U zoološkim vrtovima ovi vukovi se mogu držati samo u odgovarajućim uslovima. Obično žive u vrlo hladnim staništima, pa samim tim mogu da žive samo u okruženju sa kontrolisanom temperaturom. Čuvari zoološkog vrta daju im na raspolaganje velike zatvorene prostore i dovoljno prostora za vežbanje. Budući da su društvene životinje, moraju živeti u malim čoporima. Čuvari ih takođe hrane komercijalno proizvedenim mlevenim mesom napravljenim posebno za mesojede u zoološkim vrtovima i velikim kostima za žvakanje.

Related Posts

• 
  Duhovi planina
• 
  Kralj tigrova: Divlje mačke na kratkom povocu