I nauka je, u brojnim istraživanjima poslednjih decenija, potvrdila da će mačku za ljubimca pre uzeti radoznala i kreativna osoba, s razvijenom maštom.
Izvor: magazin „Mačka“
Ima neka tajna veza… između umetnika i mačaka. Danas, velika ljubav i inspiracija koju su čuveni slikari i književnici pronalazili u svojim mekanim ljubimcima možda i nisu tolika tajna. I to zahvaljujući naučnicima koji su upregli svoje vijuge da otkriju kakvi to ljudi vole mačke.
Nedvosmisleno su utvrdili da su pre svih to baš umetničke duše i introvertne osobe, koje vole da promišljaju i stvaraju u samoći.
Psiholozi su u poslednjih dvadesetak godina dokazali da su ljubitelji cica-maca skloni osamljivanju, umetničke su duše i imaju otvoren um.
Istraživanje psihologa Semjuela D. Goslinga i njegovog tima sa univerziteta u Teksasu, koje je obuhvatilo 5.000 odraslih osoba, pokazalo je da vlasnici mačaka vole da se osame i da dosta cene vreme provedeno unutar svoja četiri zida, bez prisustva drugih.
‒ Osobe koje vole mačke često su introvertne i izbegavaju „nepotrebnu” komunikaciju s nepoznatima ‒ objasnio je Gosling. ‒ Vlasnici mačaka su i neurotičniji, ali i otvoreniji u smislu ljubavi prema umetnosti, iskazivanju emocija, želji za avanturama. Oni imaju neobične ideje, razvijenu maštu, radoznali su i zastupaju neuobičajene stavove.
U istraživanju američkih naučnika iz 2010. godine zaključeno je da su ljubitelji mačaka skloniji istraživanju novih stvari i da su uglavnom znatiželjni, a ova karakteristika ličnosti povezana je sa umetničkom kreativnošću.
Kada znamo da su među najvećim ljubiteljima mačaka bili Ernest Hemingvej, Pablo Pikaso, Endi Vorhol, Salvador Dali, Frida Kalo, Džon Lenon… jasno je da su „mačkari” umetničke duše i izraziti kreativci.
Mnogi od njih su zdušno isticali da su im upravo mačke bile izvor inspiracije za neka od najpoznatijih dela.
Ovaj poznati španski slikar, pisac, vajar i scenograf, jedan od najznačajnijih umetnika 20. veka i ekscentrični genije, obožavao je mačke.
Često je u njima pronalazio inspiraciju za svoja dela, a za ljubimca je ipak izabrao, u skladu sa svojom ličnošću, jednu divlju mačku.
Bio je to ocelot, s kojim je Dali često putovao. Prema podacima, ova mačka ga je neretko pratila i na luksuznim putovanjima brodom.
Salvador Dali je krajem četrdesetih godina prošlog veka počeo da sarađuje sa poznatim fotografom Filipom Halsmanom u Njujorku, i tada je nastala i jedna od najpoznatijih fotografija, ekscentrična i neobična kao i sva Dalijeva dela, pod nazivom Dali Atomicus. Na njoj se,osim velikog majstora nadrealizma (kako su Dalija često nazivali), nalaze i tri mačke.
Halsman je u jednom intervjuu otkrio da je uspeo da „uhvati” kadar koji je želeo tek iz 28. pokušaja. Fotografija je prvi put objavljena u magazinu „Tajm”.
Poznati francuski slikar, grafičar, vajar i dekorater bio je jedan od najupečatljivijih i najpoznatijih predstavnika slikarskog pokreta fovizma, koji odlikuje upadljiv i čist kolorit. Jedna od njegovih najpoznatijih slika je ona pod nazivom The Cat with Red Fish („Mačka s crvenom ribom”).
Baš kao i njegov veliki prijatelj Pablo Pikaso, bio je veliki mačkoljubac i mace su mu uvek pravile društvo dok je stvarao.
Imao je tri mačke – Minuš, Kuzi i macu crnu kao noć po imenu La Pus (buva), s kojima je uvek delio svoj doručak. Kada se razboleo od raka, i kada je teško ustajao iz kreveta, njegovi mezimci uvek su bili kraj njega, do poslednjeg trenutka.
Osnivač kubizma, jedan od najvećih slikara, vajara i grafičara 20. veka, u istoriji je ostao upamćen i kao jedan od najvećih ljubitelja mačaka.
U mladosti, kao neafirmisani umetnik, imao je sijamskog mačora po imenu Minu, a kako su i Pablo i Minu imali krupne oči, mnogi su ih nazivali braćom.
Ostalo je i mnogo fotografija na kojima je pozirao s mačkom ili mačićima u naručju, a na velikom broju slika iz jednog perioda njegovog života, između 1935. i 1945. godine, nalaze se upravo mačke.
Živeo je tada u Parizu i, kako je rekao, te slike su bile izraz mračne strane mačje prirode. Najpoznatija je svakako „Mačka jede pticu” (Cat Eating a Bird), koja je bila i njegov svojevrsni osvrt na političke prilike tog vremena (uspon nacizma). Mačke se nalaze i na velikom broju slika iz njegovog „plavog perioda”.
I poznati austrijski slikar secesije i simbolizma obožavao je mačke. Njegova mezimica imala je vrlo simpatično ime – Katze, što na nemačkom znači – mačka. Govorio je da mu je njegova crno-bela mezimica velika inspiracija. Klimtove slike postale su poznate, a on kao umetnik priznat je tek nakon smrti.
Više od mačaka, pisali su njegovi biografi, voleo je jedino žene. Bio je otac najmanje četrnaestoro dece iz kratkih veza i avantura koje je imao sa svakom ženom koja mu je pozirala i našla se na njegovim platnima.
Francuski pesnik, dramaturg, romanopisac i reditelj obožavao je mačke i jednom prilikom je rekao: „Volim mačke zato što uživam u svom domu i, malo po malo, one su postale njegova vidljiva duša”.
Njegova je i čuvena izjava da više voli mačke nego psa jer „policijske mačke ne postoje”. U njegovom domu uvek je bilo nekoliko maca i naročito je voleo sijamke.
Mezimica mu je bila jedna po imenu Medelin, lepotica prodornih plavih očiju s kojom je često pozirao.
Najpoznatiji je po svom romanu „Derlad”, kao i po filmovima „Krv pesnika”, „Lepotica i zver” i „Orfeus”. Pomogao je da se u Parizu osnuje udruženje pod nazivom „Klub prijatelja mačaka”, koje je bilo pokrovitelj izložbi mačaka.